Terug

De Koninklijke Fanfare DE WARE VRIENDEN uit Kortrijk-Dutsel.

Naar aanleiding van het uitreiken van verscheidene verbondseretekens aan muzikanten en bestuursleden nemen we hier de korte geschiedenis over van deze fanfare, die bekend staat als de oudste uit de streek.

De fanfare werd gesticht in 1829, op het einde van het Hollands bewind. De stichters waren Jan Stas en Sebastiaan Gentens Indien men de harmonies buiten beschouwing laat en alleen rekening houdt met de fanfares, dan blijkt dat Kortrijk-Dutsel meteen een van de oudste fabnfares van Brabant bezit. Een dergelijk vroege stichtingsdatum is overigens des te merkwaardig, omdat de fanfare ontstond in een klein dorpje, temidden een streek waar tot dan toe nog niets te bespeuren viel van enige muzikale aktiviteit. Noch in Leuven, noch in Aarschot bestond toen een muziekvereniging.

Gedurende de 16 daaropvolgende jaren bezat Kortrijk-Dutsel de enige fanfare van het Hageland.

Overigens, bij de stichting noemde de fanfare 'Maatschappij Der Fanfaren van Cortrijck-Dutzel'. De ons vertrouwde naam 'De Ware Vrienden' ontstond na een afscheuring waarbij de andere fanfare de naam 'Sint-Catharina' aannam.

In 1887 werd de eigen zaal, 'De Tromp' gebouwd op grond van de familie Stas.

In 1912 kwam er een tweede scheuring waardoor de kleine gemeente van nagenoeg 800 inwoners er naast 'De Ware Vrienden' ("De Geuzen") en Sint-Catharina ("De Sissen") er nu ook nog de "Watersissen" bijkregen. Hun respectievelijke lokalen lagen amper honderd meter uit elkaar, wat uiteraard tot enkele spanningen aanleiding gaf.

Tussen beide wereldoorlogen kende de fanfare een grote bloei. Na de tweede wereldbrand begon een geleidelijke afbouw, met een dieptepunt midden jaren zestig. De stimulans van het aanbod tot muziekopleiding door de plaatselijke afdeling van de muziekafdeling van Tienen te Sint-Joris-Winge bracht evenwel kentering:jonge muzikanten kregen eerst opleiding bij dirigent Julien Van Ermen en trokken daarna naar de muziekschool.

In 1977 werd onder leiding van Agnes Theys een majorettenkorps opgericht. Muzikanten en majoretten waren dan ook paraat dij de viering van het 150-jarig bestaan van de fanfare. Bij deze gelegenheid werd de zaal grondig vernieuwd.

In de tachtiger jaren leed de fanfare alweer onder een algemene afname van interesse bij de jeugd. Ditmaal bracht een plaatselijke afdeling van de muziekafdeling van het Conservatorium van Leuven de nodige kennis 'koperblazers' aan. De keuze van de muziekstukken werd aangepast aan nieuwe instrumenten, en een nieuwe wind waaide door de fanfare. Ludo Van Cauwenbergh volgde Roger Smets op als voorzitter en met Ria Van Ermen kwam de vierde generatie "Van Ermen" aantreden als dirigent.

In 1995 start men effectief met een jeugdfanfare. Dit maakt de overgang naar de 'grote' fanfare minder moeilijk, en maakt het mogelijk een aangepast repertoire samen te stellen.

De fanfare "De Ware Vrienden" is niet dood, maar springlevend.
Terug